Berichten uit de Nieuwe Tijd Hoofdstuk 1
Alle ontwikkeling begint met luisteren.
Wil je kunnen genieten van een verhaal, dan is het nodig om te kunnen luisteren. Zet je verwachtingen opzij en kijk eens gewoon naar wat er op je afkomt. Wees nieuw!
Alleen dan krijg je een zuivere waarneming.
Stop met vergelijken. Geniet gewoon van het moment.
‘Maar stel … ’ denk je misschien,
‘Stel dat iemand iets vertelt wat ik niet wil horen.
Misschien maakt dat wat ik hoor mij wel bang.
Wie zegt dat het waar is wat ik hoor?’
En ik zeg jou: ‘Waarom zou je mij geloven?
Vertrouw op je waarnemingsvermogen. Luister gewoon.’
Een verhaal is als het ruisen van bomen in de wind.
Er is beweging, er is geluid wat jou wordt toegewuifd.
Laat je erdoor strelen. Wees niet bang, de boom valt niet boven op je.
De boodschap die ik je breng, is om te leren luisteren naar jezelf.
Dat is mijn verhaal. Het is het verhaal over jou zelf.
Want wie ben jij?
Natuurlijk zul je best een antwoord hebben op deze vraag.
‘Ik ben …’ en dan volgt meestal je naam.
Daarna komt misschien wat je doet, waar je woont en waar je bij hoort.
En het is allemaal waar. Toch?
Het is jouw verhaal.
Het is jouw leven.
Het is jouw klank.
Daar heb ik toch niets aan toe te voegen, want wie kent je eigen verhaal nu beter dan jijzelf? En toch nodig ik je uit om naar mijn verhaal te luisteren dat gaat over jou.
Maar wie ben ik dan, dat ik het verhaal over jou zou kennen?
Voor mij is hoe jij heet niet belangrijk. Er zijn zoveel namen als vormen.
Maar ben jij dan alleen een vorm, gebakken in een bepaalde mal, waarvan de kracht wordt bepaald in het moment dat deze mal gebroken wordt?
Want jouw leven duurt voort, totdat jij sterft.
Je fysieke lichaam verdwijnt en als je geluk hebt, blijft je naam in herinnering voortbestaan.
En toch ken ik jou.
Ik kende je al voordat je geboren werd en ik weet ook nog wie jij bent als je jouw lichaam op aarde verlaat.
Want ik herken jou als een wezen van liefde gelijk mijzelf.
Alleen, … wist jij dit al;
dat jij een wezen van liefde bent?
Weet je het niet zeker?
Luister dan eens naar mijn verhaal over jou.
Wie ben jij?
Dit is de vraag die ik je nog vaak zal stellen als je mij wilt leren kennen.
Want met het leren kennen van jezelf zul je mij vinden.
Ja, ik spreek mijn woorden vanuit de Nieuwe Tijd.
Maar waarom deze benaming; de Nieuwe Tijd?
Wanneer jij je oude denken begint los te laten, treed je
langzaam, stapje voor stapje, binnen in de Nieuwe Tijd.
De Nieuwe Tijd vormt een bewustzijnsniveau, waarmee jij
op een andere manier kennis leert maken met jezelf;
met wie jij werkelijk bent. Het aspect ‘denken vanuit liefde’
speelt hierin een zeer belangrijke rol.
Denken vanuit liefde leert je scherper zien. Denken vanuit liefde leert je jezelf vrijmaken van oude gewoontes die je niet goed meer kunnen dienen.
Zij houden je vast, zodat je niet kunt groeien.
En groei is nodig om met de Nieuwe Tijd kennis te kunnen maken.
Maar groei doet vaak pijn en maakt je misschien bang.
Denken vanuit liefde zal een hoop pijn verzachten;
hierover vertel ik je straks meer.
Luister je nog?
Want alle ontwikkeling begint met luisteren.
Wat is luisteren eigenlijk?
Tussen jou en degene waar je naar luistert, bevindt zich altijd een zekere afstand.
Deze vormt voor jou de nood-zakelijke ruimte om observatie mogelijk te maken.
Het is altijd jij, de waarnemer, tegenover dat wat je van die ander waarneemt.
In die afstand bewaar jij momenteel je zelfbeeld. Immers, door afstand te nemen, neem jij jezelf als iets anders waar als datgene waar je naar luistert.
Wanneer je nu naar iemand luistert, dan ontstaat er een verplaatsing van energie (klank) van degene die spreekt naar degene die ontvangt.
Hoe komt die energie aan?
Dit hangt helemaal af van de zender en de ontvanger.
En dit bepaalt dan ook in hoge mate de kwaliteit van het luisteren.
Hoe beter de zender en de ontvanger zichzelf kennen, des te hoger wordt de kwaliteit van de uitwisseling van energie.
Deze uitwisseling gaat dan sneller en vollediger, met als gevolg dat er steeds minder afscheiding nodig is om te kunnen waarnemen, terwijl er aan identiteitsbeleving niet wordt ingeboet.
Sterker nog; er ontstaat een toename van bewustzijn, die tot gevolg heeft dat het zelfbeeld van zowel de ontvanger als de zender wordt vergroot.
Er vindt een gemeenschappelijke ervaring plaats die de energie van beide deelnemers enorm kan vergroten.
Op dit moment luisteren de meeste mensen op een andere manier.
Wanneer zij luisteren, richten zij zich niet zozeer tot de zender door zich ermee te verbinden om zo tot meer kennis te komen, eerder gebruiken zij de energie om zichzelf staande te houden met wat zij te horen krijgen.
De meeste mensen willen als ze ergens naar luisteren een bevestiging ontvangen die hun laat zien dat hun zelfbeeld nog klopt; dat alles wat waar is, waar blijft. En onwaarheid wordt verklaard vanuit de definitie van waarheid zoals het verstand die hanteert.
Want waar geloof je in?
In jezelf … toch?
En je verstand bevestigt dit met iedere ademhaling.
Je hart klopt op het ritme van herkenning.
Wie zijn wij vandaag?
Dezelfde als wie wij gisteren waren, zodat wij in de toekomst verzekerd kunnen zijn van ons bestaan?
‘Zorgen voor later’ heet dit; bereid je zo goed mogelijk voor op het leven, zodat er zo weinig mogelijk mis kan gaan en groei (is verandering) in de kiem kan worden gesmoord.
‘Maar wij groeien toch?’ denk je misschien.
‘Kijk eens naar de wereld. Zij verandert toch constant?
Kijk eens naar wat de mensheid tot nu toe allemaal heeft gemaakt?
Is er dan soms niet geluisterd naar elkaar?’
Ja zeker, er is geluisterd.
Op zijn tijd wordt er zelfs heel goed geluisterd.
Dan treden sommige mensen buiten de grenzen van hun zelfbeeld en komen zij in contact met de Nieuwe Tijd.
Iemand zal hen dan opnieuw onderwijzen over zekere waarheden in het bestaan, waarheden die zich ontsluiten op een manier die is aangepast aan het ontvangst-vermogen van de luisteraar die met de leraar in contact komt.
Het zelfbeeld moet immers rustig kunnen wennen aan verandering, vooral als de kennis die wordt ontvangen iemand diepgaand verandert.
Wanneer dit contact zijn sporen heeft nagelaten, voelt de luisteraar zich altijd begenadigd:
God sprak.
Engelen spraken.
Iets wat vele malen groter en machtiger is
daalde neder en sprak tot hen:
van liefde
van kracht
van wijsheid
van verandering.
En de luisteraars werden de profeten.
Zij werden de zieners.
Zij werden de genezers.
Zij werden de uitvinders.
Zij werden de mensen die originaliteit, durf en verandering deze wereld inbrachten.
Vaak werden zij niet geloofd. Zij werden zelfs voor gek verklaard.
Maar uiteindelijk durfden er toch genoeg mensen naar hen te luisteren en zo
trad er geleidelijk verandering op in de wereld.
In het begin was de verandering nog werkelijk zuiver.
Er was vooruitgang, maar wat nieuw was en inspirerend, veranderde later vaak in een gevaarlijke gewoonte.
Er kwamen mensen die vonden dat deze nieuwe waarheden verdedigd moesten worden.
Er werd zelfs oorlog om gevoerd.
Het leven leek er vanaf te hangen dat waarheden, die ooit ontvangen waren door een open geest, zo goed mogelijk geconserveerd werden.
En de boodschap luidde:
Onze waarheid is absoluut waar.
Deze stelling luidde vaak de doodsklok voor verandering en voor het luisteren.
De vaststelling van de waarheid werd belangrijker dan de waarheid zelf.
En wat waar was, hoefde niet meer getoetst te worden door het verstand.
Op deze manier kon de illusie van rust en veiligheid beter in stand gehouden worden. De wereld werd beheersbaar.
Er hoefde niet meer geluisterd te worden.
Alles wat waar bevonden was, werd opgeschreven en bewaard.
Mensen hoefden slechts nog na te vertellen wat anderen ontdekt hadden.
De Nieuwe Tijd werd bij steeds meer mensen overbodig.
De waarheid bestond immers al, met religie en wetenschap als haar meest betrouwbare getuigen. En het gelijk van de meerderheid werd de gevestigde orde die het huidige niveau van bewustzijn moest zien te handhaven.
Luisteren vanuit een houding van verdediging werd een middel van bestaan.
Het gelijk van de meerderheid wilde namelijk wel eens wisselen.
Verschillende groeperingen maakten er herhaaldelijk een halszaak van om hun waarheid kracht bij te zetten door een andere groep haar kracht te ontnemen.
Het aan anderen opleggen van ‘de waarheid’ werd een
middel tot overleven.
Mensen hadden meer fysieke geldingskracht wanneer zij niet hoefden te luisteren naar anderen.
Op deze wijze ontstonden er vele koninkrijkjes; groepen mensen die ongeveer hetzelfde dachten.
Maar ook daarin was onderlinge strijd om het gelijk een dagelijkse bezigheid.
Communicatie betekende voor het overgrote deel: anderen overtuigen van jouw gelijk.
Het leek tot nu toe de beste manier om het bestaan te overleven.
Maar is dat ook zo?
Is je medemens je grootste vijand?
Of is je medemens de verleidelijkste prooi
om je zelfbeeld mee te voeden?
Is het noodzakelijk om het bestaan te overleven?
Wat versta je eigenlijk onder het bestaan?
Lees verder in het boek
Berichten uit de Nieuwe Tijd